HET GEHEIM VAN HET VOETBALTALENT

Het geheim van het voetbaltalent:

Net zo goed kunnen voetballen als zijn vader.
Dat is Jens’ grote wens. Helaas is hij geen ster op het veld.
Het liefst blijft hij in de schaduw van de andere spelers.
Vlak voor de kampioenswedstrijd blijkt het halve elftal ziek.
Jens móét spelen. Dit is zijn kans om eindelijk te schitteren!
Maar hoe leer je voetballen als een kampioen in een paar dagen tijd?

Aantal pagina's: 112
Leeftijd: 7-12 jaar

Leesfragment:

Mooie bal

Een lange, warrige baard, een jas vol vlekken en een scheur

in zijn broek. Zijn zolen vielen bijna onder zijn schoenen

vandaan. De lange grijze haren deden niet onder voor die

van Sinterklaas. Alleen waren deze niet netjes geborsteld.

En zijn gezicht stond, zoals altijd, op onweer.

‘Kijk. De Zwerver staat er weer.’ Jens knikte in de richting

van de hoekvlag.

Daar stond Bertus. De man stond vaker naar de voetbalwedstrijden

te kijken.

‘Ik zag het al toen we naar de kleedkamer liepen.’

Lieuwe deed een paar snelle dribbelpasjes op de plaats.

‘Hé kijk. Michiel en Daan zijn al klaar met spelen.’ Jens

herkende zijn klasgenoten al van ver. ‘Ben benieuwd of ze

gewonnen hebben.’

Ze liepen naar de twee jongens die langs de zijlijn stonden

te wachten tot de tweede helft zou beginnen.

‘Gewonnen?’ vroeg Lieuwe.

Michiel draaide zich om. Hij liet zijn spierballen zien.

‘Wat dacht je dan? Volgende week winnen en de kampioensschaal

is binnen!’

Jens vroeg zich af of hij dat wel kon: zo’n spannende

wedstrijd spelen. Hij zou vast zo zenuwachtig zijn dat hij

geen bal zou raken. Maar die jongens van de JO11-1 waren

zo goed, die hadden daar vast geen last van.

‘Hoeveel staat het bij jullie?’ vroeg Daan.

‘1-0 achter.’ Jens haalde zijn schouders op. ‘Maar bij ons

staat er niets meer op het spel.’

De scheidsrechter liep achter hen langs het veld op.

‘Kom mannen, we gaan weer beginnen. Veel te koud om

stil te staan.’

Jens zocht zijn plek op in het veld. Hij stond altijd

rechtsachter. Meestal een overzichtelijke plek. Hij kwam

niet zo vaak aan de bal en als hij hem een keer kreeg,

speelde hij hem zo snel mogelijk door. Hij was altijd weer

opgelucht als hem dat lukte.

Jens wachtte op de aftrap. Bertus stond nu langs de

lijn. Hij zag er van dichtbij nog enger uit dan van veraf.

Het was niet zo gek dat alle kinderen in de buurt hem ‘De

Zwerver’ noemden.

De scheidsrechter floot. Jens moest zich op de wedstrijd

concentreren.

De twee elftallen waren aan elkaar gewaagd. Het spel

golfde op en neer en Jens had zijn handen vol aan zijn

directe tegenstander. Maar het ging lekker, hij won veel

duels en pakte hem een paar keer goed de bal af.

Tien minuten voor het einde van de wedstrijd maakte

de linksbuiten een beweging alsof hij binnendoor ging

passeren. Toen ging hij toch buitenom en passeerde Jens.

Jens herstelde zich razendsnel. Met een perfect uitgevoerde

sliding veegde hij de bal voor de voeten van zijn

tegenstander vandaan. Jens stond snel weer op en legde

de bal goed. Hij zag Lieuwe, die in de spits stond, zijn

hand opsteken als teken dat hij vrij stond. Jens haalde

diep adem. Lieuwe stond zeker dertig meter verder. Als

zijn voeten nu maar deden wat hij in zijn hoofd had...

Boek, boeken, lezen